دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشم
همدم عقلم چرا همصحبت دیوانه باشم
دل به هر کس کی سپارم من در دلها مقیم
تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم
آزمودم آشنایان را فغان از آشنایی
آرزومندم که با هر آشنا بیگانه باشم
مرغ خوشخوانم وگر در حلقه زاغان نشینم
کی توانم لحظه ای در نغمه مستانه باشم
مردمی گم شد میان آشنایان از تو پرسم
با چنین نامردمان بیگانه باشم یا نباشم
بــه چشمهــایت بــگو
انقــدر بــرای دلــم رجـــز نــخوانند
من اهــل جــنـگــ نـیستــم..
مــن فــقط مــینویســم
خــیلــی کــه بــخـواهم گــرد و خــاکــ کــنــم
عــاشــقانه از تــو مــینــویسم
انــــــــــــوقـــت
اگــر تــوانــستی مــرا در اغـــــوش نـگـــیر.....
آموخته ام که
نمیتوانم کسی را "وادار" کنم دوستم بدارد
اما میتوانم خود را به فردی دوست داشتنی تبدیل کنم.
بقیه اش به آن فرد بستگی دارد.
آموخته ام که
"جلب اعتماد" دیگران
همچون ساختن برج بلند شیشه ای است که ساختن آن سالها طول میکشد
اما تخریبش فقط چند لحظه زمان میبرد.
آموخته ام که
هرچقدر یک "دوست"، خوب باشد گاهی پیش می آید که به من صدمه بزند
پس باید به حرمت لحظه های خوبی که با هم سپری کرده ایم، او را ببخشم.
آموخته ام که
مهم نیست چه چیزهایی را در طول عمرم "جمع کرده ام"
مهم آن است که چه افرادی در این دوران یار و یاورم شده اند.
آموخته ام که
هرگز نباید عذر خواهی را
"با دلیل و بهانه هایی" که می آورم خراب کنم.
آموخته ام که
نباید داشته هایم را
با "بهترین های دیگران" مقایسه کنم.
آموخته ام که
باید به افرادی که دوستشان دارم احساس خود را بیان کنم
زیرا تضمینی نیست که تا ابد بتوانم آنها را ببینم.
پریسام سلام
عشقم دارم از دوریت دق می کنم،حالم اینروزا اصلا خوب نیست خیلی بهت نیاز دارم
بعد از چندین روز که نه خبری ازت داشتم و نه میدیدمت دیروز وقتی دیدمت تغییر کرده
بودی نگات یه چیزی دیگرو میفهموند.حداقل هفته ای یبارو باهام حرف میزدی،احوالمو
میگرفتی و دیگه انگارخبری ازت نیست ینی چی شده هر روز هزار تا فکر میاد تو سرم
که نکنه ازم خسته شده که نکنه پشیمون شده ازحرفایی که میزد از قولایی که میداد،
امیدوارم اشتباه کرده باشم.
خدایا تمومش این روزای لعنتی رو...
من اینجا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان "هر کجا " آیا همین رنگ است ؟
یقین دارم که یکرنگ است
نمیدانی پریسا جان
که دلتنگم....
